Γιατί οι άντρες αγαπούν τα ξέκωλα??? !!!

Ένα ερώτημα που την απάντησή της δεν θα καταλάβουν (ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν) ποτέ οι γυναίκες. Και όμως η απάντηση είναι τόσο εύκολη. Τόσο εύκολη, όσο δείχνει και ένα ξέκωλο.



Και κυρίως γιατί τα μισούν οι γυναίκες; Ας προσδιορίσουμε καταρχήν τι είναι ξέκωλο.
Δεν είναι τίποτα χειρότερο και τίποτα καλύτερο από μια γυναίκα που επιδεικνύει λίγο παραπάνω τα κάλλη της από ότι μια κανονική γυναίκα. Ok, δεν είναι μόνο ενδυματολογικό το πρόβλημα, η φούστα να είναι ζώνη και το στήθος να είναι έτοιμο να ξεμπουκάρει από ένα σφικτό σουτιέν. Αυτό είναι ένα must. Κυρίως είναι το κούνημα που το συνοδεύει, μία πιο αναιδής και ζαμανφού κίνηση και ένα βλέμμα που μετατρέπεται σε χρόνο ντε-τε από μοιραίο και χαμένο κάπου στο υπερπέραν, σε κατά μέτωπο κάρφωμα.

Το ξέκωλο δεν φοβάται να κουνηθεί, να ανέβει στο τραπέζι, δεν ντρέπεται να βάφει τα χείλια μέσα στο εστιατόριο και το club, συνήθως δεν έχει την αίσθηση των χρωμάτων και όλα αυτά δίνουν την αίσθηση στους άντρες, και την ψευδαίσθηση, ότι ο δρόμος είναι ανοικτός και τα σκυλιά δεμένα.
Όλοι παραπάνω είναι οι λόγοι που κάνουν τους άντρες να γυρίζουν με τη μία το κεφάλι προς αυτό το κορίτσι και τις γυναίκες να θέλουν να βάλουν δάχτυλο εμφανώς και να βγάλουν τα άντερά τους!

Όλες οι γυναίκες θέλουν να είναι σέξι. Και εγώ λέω ότι όλες οι γυναίκες μπορούν να είναι σέξι, η κάθε μία στα κυβικά της βέβαια. Η πλειοψηφία των γυναικών, όμως, έχει έναν φόβο. Ok, σέξι, αλλά μην μας πάρουν και τα σκυλιά από πίσω. Μην μας κράξουν για λαϊκές. Μην πασαλείψουμε με κραγιόν και το μουστάκι.
Μην καθίσουμε σταυροπόδι και φαίνεται το βρακί μας. Μην κινδυνέψουμε να πεταχτεί η ρόγα έξω πάνω στον χορό. Και εδώ που τα λέμε καλά κάνουν. Το ξέκωλο δεν έχει αίσθηση κινδύνου, αυτό είναι το βασικό του χαρακτηριστικό. Θέλει να αρέσει, θέλει να τραβήξει, θέλει να είναι Λολίτα. Δεν ξέρει τον Ναμπόκοφ, αλλά σίγουρα θα ήθελε να υπάρχει για να της γράψει και αυτής ένα βιβλίο. Δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι πηδιέται πιο πολύ και πιο εύκολα, και αυτό σας το υπογράφω εγώ, που στα χρόνια της ωρίμανσής μου έχω δει πολλές σιγανοπαπαδιές να ξηλώνουν στρατόπεδα.

Η γυναίκα είναι γυναίκα. Άλλο ζώο. Ακόμα και μια σοβαρή γυναίκα θα σηκωθεί σε ένα μαγαζί να το κουνήσει. Για αυτό είναι και γυναίκα. Εδώ το κούναγε η Εύα σε ένα φίδι. Να μην αισθανθεί αναστατωμένη μια γυναίκα μέσα σε ένα μαγαζί με 500 φίδια;!

Αν δεις έναν άντρα πάνω σε ένα τραπέζι το πρώτο που σκέφτεσαι είναι ή ότι είναι πίτα ή ότι το έχασε. Δεν σκέφτεσαι το ίδιο και για μια γυναίκα – ιδιαίτερα αν ξέρει τι της γίνεται. Η αίσθηση λοιπόν του προκλητικού και του εύκολου, όχι μόνο δίνει την αίσθηση στους άντρες ότι η λεία είναι έτοιμη, αλλά τους δίνει και μια υπόσχεση (πιστέψτε με και αυτή ψευδαίσθηση είναι πολλές φορές) ότι αφού συμπεριφέρεται έτσι στο δημόσιο χώρο, σκέψου τι θα γίνει στο κρεβάτι.  

Το τι λέμε μεταξύ μας οι άντρες σε αυτές τις περιπτώσεις είναι δύσκολο να το περιγράψω, ακόμα και εγώ ντρέπομαι. Τι να σας πω; Όλων οι φαντασιώσεις πετάγονται σαν τέρατα από το μυαλό τους.
Ναι, αυτό είναι που τη βιδώνει στις γυναίκες.
Και εδώ που τα λέμε δεν είναι και τελείως άδικο, που στη δίνει ο άνισος ανταγωνισμός. Εννοείται ότι θα το καλύψουν  με λέξεις όπως “τσόλι”, “τσόκαρο”, “δευτεράντζα”, “λάικα”,  “καραπούτανο” (αυτό το λέμε και εμείς) και τέλος “ξέκωλο”. Και λέω ότι έχουν δίκιο οι γυναίκες πολλές φορές, γιατί πολλές από αυτές τις “πεταλουδίτσες”, αν δεν έκαναν αυτές τις extreme σεξουαλικές εμφανίσεις, δύσκολα θα τράβαγαν το μάτι. Όταν περιφέρονται σε ένα μαγαζί σαν ανοικτός μπουφές, όλοι θέλουν να τσιμπήσουν κάτι. Βέβαια με τα χρόνια με πιάνουν και τα γέλια με κάποια από αυτά τα κορίτσια, όταν μέσα στην άγνοια και την αμάθεια, αλλά και τη έλλειψη στυλ, μισοκλείνουν τάχα μοιραία τα μάτια, γουρλώνουν τα χείλη, σπάνε το χέρι με ένα τσιγάρο και από πάνω ανάβει η νοητή ταμπέλα μόλις ανοίξαμε και σας περιμένουμε!
 
Τι να κάνουμε και εμείς; Οι γυναίκες δεν λένε ότι οι άντρες είναι ζώα; Τώρα για το αν θα την είχες μόνιμη γκόμενα ή θα την παντρευόσουν μία από αυτές ποτέ, έτσι όπως είναι χωρίς να τις περάσεις από τη διαδικασία της “Ωραίας μου κυρίας” και “Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα”, αυτό είναι ένα θέμα που θα το αναλύσουμε τις επόμενες μέρες σε ένα νέο πόνημα.

ΥΓ.: Μέσα στην κρίση το ξέκωλο εκπληρώνει και έναν κοινωνικό ρόλο. Σου υπενθυμίζει, και μάλιστα με σεξουαλικότητα, την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι…

Σου Άρεσε? Κανε Like!!